Küçük bir köyde yaşıyorduk. Evde birkaç büyük baş hayvan vardı. Tütün yetiştirip geçimimizi sağlardık. Annem tam bir ev hanımı babamın başyardımcısıydı. Ablam evin ikinci annesi abimse her işe koşan hiç sızlanmayan delikanlısıydı. Ben evin en küçüğü 9 yaşındaydım. Ben ne öğrendiysem abimden öğrendim. Evin en küçüğü olduğum için herkes tarafından koruna kollanan torpilli yaramazın birisiydim.
Evde herkes çalışırdı. Ama öyle böyle çalışmak değil. Sabah saat üçte kalkılır. Öküz arabasıyla tütün tarlasına gidilir. Tütün kırılır saat dokuz gibi eve gelinirdi. Ben henüz ilkokul çağında çocuktum. Tütünler eve geldiğinde bir an önce ipe dizilmek üzere herkesin önüne pay edilirdi. Babam yapılması gereken başka işlere bakar annem başka işlere koşardı.
Oyun Önemli Radyo Dinlemek Zevkli
Bana verilen tütünleri bitirdiğimde oyuna gitme şansım vardı. Arada birde olsa iyi gelirdi. bende herkes başka işlere bakarken birer tutam annemin ablamın önüne dağıtırdım. Amaç bir an önce bitirip oyuna kaçmaktı. Aslında farkındaydılar ama torpilliyim ya kimse ses çıkarmazdı. Özellikle babam gözü gibi korurdu beni. Sokakta top oynarken hep penaltıları ben kullanırdım. Sokakta arkadaşlarım arasında da azıcık önemsenirdim sanırım.
Fakat nedense her defasında Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun o günlerde sağ ve sağlıklı olan komşumuz Ahmet ağanın camını kırardım. Her cam kırıldığında Ahmet ağadan bir ton fırça yer boynu bükük eve giderdim. Annem biraz kızar son sözü babam söylerdi. Ömrü uzun olsun babacığım hala yaşıyor ben bunları yazarken. NE OLACAK HANIM ŞİMDİ GİDER BEN DEĞİŞTİRİRİM UCUNDA ÖLÜM YOK YA SEN ÜZÜLME OĞLUM derdi. Bende şimdi kızım bu tarz bir şey yaptığında aynısını diyerek babamın kulaklarını çınlatıyorum.
Müzik Sevdası Radyo Paylaşımını Zorlaştırırdı
Tütün dizerken ablam abim biraz genç yaşlarına yakın oldukları için radyo konusunda baskındılar. 1980 yılarıydı. Radyo istasyonları sınırlıydı. Kısa dalga radyo kanalında daha çeşitli müzik türleri yer alırdı. Bazen çocuk tiyatrosu dinlenir bazen arkası yarın dinlenirdi. Babam haber o güne göre ajansları hava durumunu dinlemek için radyoya el koyardı. Yani her şekilde radyo bana pek kalmazdı. O günlerde radyo konusunda çok hırslanmıştım.
Annem çocuklar radyo bilmez karıştırmaz fazla dediğinde iyice hırslanmıştım. Anneme söylediğim söz her kelimesiyle kulağımda çınlıyor. ÇOCUKLARIM OLSUN HEPSİNE BİRER RADYO ALICAM BOYNUNA ASICAM dedim. Annem gayet sakin o günleri de göreceğiz demişti. Allah uzun ömürler versin annem halen yaşıyor ve her fırsatta bana bu sözümü hatırlatıyor. Çok haklı. Çünkü bu gün kızıma aldığım telefonların maliyeti ile bir araba satın alabilirdim. Belki de o gün büyük konuşmamın diyetini ödüyorum.
Başkasındaki Hiçbir Zaman Her Şey Olmamalı
Yaşadığım o yıllarda maddi durumumuz iyi değildi. Ama hiçbir zaman başkasında olan bana her şey gelmemişti. Bu gün kızım mesleğini eline almışken bile yaşına göre hiç bir şeyden mahrum etmemeye gayret ediyorum. Benim tek amacım kızım asla asla başkasındakini her şey olarak düşünmemelidir. Böyle düşünenlerin sonu elindekiyle yetinmek olacaktır. Ne bir adım ileri ne bir adım geri!!!!